بررسی اثر سطوح مختلف آبیاری بر عملکرد گندم و توصیف کیفی اثرات متقابل پتانسیل - رشد

چکیده : یکی از راهکارهای افزایش زیر کشت در مناطق کم باران با آب هوای خشک و نیمه بیابانی افزایش کارایی مصرف آب است در خصوص افزایش کارایی مصرف آب راه کارهای مختلفی وجود دارد که یکی از ساده ترین روشها آن که به سادگی می توان به کشاورزان انتقال داد روش کم آبیاری می باشد که اگر با رقم متناسب به آب و هوای منطقه و مقاوم به خشکی نیز همراه گردد دارای نتایج مثبتی خواهد بود.لذا پژوهشی در قالب طرح آماری اسپلیت پلات (کرتهای خرد شده) در 3 تکرار با فاکتور اصلی طرح شامل 3 سطح آبیاری و کرتهای فرعی شامل ارقام جدید و اصلاح شده گندم (پارسی ، سیوند ، ws-82-9) در 3 سطح انجام گردید در پژوهش اخیر تفاوت میان میانگین عملکرد دانه لاین متحمل به تنش خشکی ws-82-9 در دو شرایط نرمال( 6711 کیلوگرم در هکتار) و شرایط تنش شدید (5308 کیلوگرم در هکتار) معادل 1403 کیلوگرم در هکتار بود. این تفاوت برای رقم پارسی 2243 کیلوگرم در هکتار و برای رقم سیوند معادل 1906 کیلوگرم در هکتارمی باشد.این تفاوتها نشان می دهد که لاین امید بخش ws-82-9 با وجود میانگین عملکرد دانه پایین تر در شرایط نرمال در مقایسه با دو رقم دیگر، از تحمل بالاتری در شرایط بروز تنش شدید برخوردار است بطوری که کاهش میانگین عملکرد دانه این رقم در شرایط تنش شدید بصورت معنی داری کم تر از این دو رقم بوده و توانسته عملکرد بهتری را در این شرایط داشته باشد. لذا رقم اصلاح شده ws-82-9 به عنوان رقم مناسب جهت کاشت در مناطق کم باران که دارای محدودیت آب می باشند نسبت به دورقم دیگر توصیه می گردد